---------------------
تبیارخیرمقدم می گوید
------------------------------
به وبلاگ tebyar (یارویاورهمیشگی تبیان)خوش آمدید
| سلام بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک شاخه های شسته ، باران خورده پاک آسمان آبی و ابر سپید برگهای سبز بید عطر نرگس ، رقص باد نغمه شوق پرستوهای شاد خلوت گرم کبوترهای مست نرم نرمک میرسد اینک بهار خوش به حال روزگار ... خوش به حال چشمه ها و دشتها خوش به حال دانه ها و سبزه ها خوش به حال غنچه های نیمه باز خوش به حال دختر میخک که میخندد به ناز خوش به حال جام لبریز ازشراب خوش به حال آفتاب ای دل من، گرچه در این روزگار جامه رنگین نمیپوشی به کام باده رنگین نمیبینی به جام نقل و سبزه در میان سفره نیست جامت از آن می که میباید تهی است ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار گر نکوبی شیشه غم را به سنگ هفت رنگش میشود هفتاد رنگ ... لحظه ی سال تحویل ("3:37:26) . نخوابید ها وگرنه به این متهم میشین که از امسال تا سال بعد خوابیدین سالی پر از موفقیت و شادی را برایتان آرزومندم. |
(به نام خدا)
امام صادق عليه السلام فرمودند :
خداوند وحي فرستاد به حضرت ابراهيم (ع) که به زودي صاحب فرزند مي شوي . حضرت به همسرش ساره مطلب را فرمود. ساره گفت من که پيرزن هستم چگونه بچه دار خواهم شد ؟ وحي آمد که اي ابراهيم به زودي صاحب فرزندي مي شوي و اولاد آن فرزند ، چهارصد سال گرفتار خواهند شد.
سپس امام صادق عليه السلام فرمودند : چون گرفتاري (مذکور) بني اسراييل طولاني شد ، چهل صبح به خداوند متوسل شدند وگريه وزاري کردند تا اينکه خداوند موسي و برادرش هارون را به ياري آنان فرستاد و حدود 170 سال از 400 سال گرفتاري آنها که باقي مانده بود را بخشيد. تا اينکه امام عليه السلام فرمودند : شما هم اگر مانند قوم بني اسراييل به خداوند متوسل شويد خداوند فرج ما را نزديک خواهد کرد و الا اين زندگي سخت تا پايان مدت مقرر شده آن ادامه خواهد داشت.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
علامه اميني (ره) صاحب کتاب شريف الغدير : هرکس بعد از صلوات بگويد (وعجل فرجهم) من او را در ثواب کتاب الغدير شريک کرده ام.
************
آمدنش را تعجیل کنیم
زهرا!
تازه ترين اتّفاقى بود, كه در عالم افتاد!
و هيچ وقت نيست كه اين اتّفاق, باز هم تازه نباشد!
... انّا اعطيناك الكوثر حرف تازه خدا بود:
نگاهى نو، به سراپاى هستى!
ارتباط خاك با خدا، مادر شهود و شهادت
بانوى محراب، بانوى اعتراض، بانوى حماسه، بانوى بسيج بنى هاشم
بانوى شهادت...
پيش از زهرا
هيچ زنى را نديده بودند، كه پدر خويش را مادر باشد!
پيش از زهرا
"شهادت" اين همه، تازگى نداشت . او كه آمد، جانى تازه گرفت .
قبلاً كلمه اى بود و بُعد معنا شد!
"شهادت" در خانه زهرا، حيثيت پيدا كرد، بزرگ شد، و انتشار يافت!
زهرا!
تنها زنى بود كه در تمامى عمر، همه آنهايى را كه در زير سقف خانه
كوچك خويش، تر و خشك مى كرد، قرار بود يا شهيد شوند و يا اسير!
و او، به روشنى اين همه را مى دانست:
مادرانه، شهادت را بزرگ مى كرد.
آگاهانه، شهادت را، شير مى داد!
به غنچه هايى آب مى داد، كه قرار بود آتش بگيرند!
"كوزه آب" را مى شناخت.
از جغرافياى قتلگاه خبر داشت.
كربلا را بر دامن مى نشاند.
براى عاشورا لالايى مى خواند. گيسوان اسارت را شانه مى زد!
حكايت چاه و محراب خون را، مى دانست.
با اين همه،
اهل شكايـت نبود!
اگر هم مى گفت
درد مى گفت كه درمان بشنود !