مهدیا ! تو آنی که توفیق همگانی
مهدیا !
چرا رهسپار راه تو و از پی ردّ پایت نباشیم ؟ که تو راز و رمز آرامش وآسایش بشری ؟
چرا نه در پی عزم دیار خود باشم ؟
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم ؟
بُوَد که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم
مهدیا !
تو آنی ، که توفیق همگانی
به یمن حضورت ، همه روزی دارند
و به برکت وجود تو ، زمین و آسمان پایدار است . مهدیا !
تو که نیامده چنینی ، بیایی چونی ؟!
مرا روی تو بی قید نموده
کمند زلف تو بی صید نموده
--------------------------------------------------------------------
برگرفته از کتاب زمزمه های انتظار : محمد هادی فلّاح